Καλλιεργητικές πρακτικές όπως το σωστό κλάδεμα που συμβάλει στο περιορισμό της υγρασίας στην κόμη των ελαιόδεντρων αλλά και η λιπαντική πολιτική επηρεάζουν την εκδήλωση της ασθένειας. Η επιτυχία των καλλιεργητικών πρακτικών εκφράζεται κυρίως με τη συγκέντρωση των θρεπτικών στοιχείων στα φύλλα (φυλλοδιαγνωστική).
Απομόνωση ειδών και στελεχών του παθογόνου.
Μελέτη της μολυσματικής ικανότητας τεσσάρων στελεχών
Σκοπός είναι να ανιχνευθεί η παρουσία του παθογόνου, να εκτιμηθεί το επίπεδο του πληθυσμού του και να επιλεγούν στελέχη για παραπέρα μελέτη. Σε κάθε ελαιώνα θα επιλεγούν 6 αντιπροσωπευτικά της επικρατούσας κατάστασης ελαιόδεντρα.
Μελέτη της επίδρασης της ασθένειας στην ποιότητα ελαιολάδου
Τα τελευταία χρόνια η ασθένεια του γλοιοσπορίου, η οποία οφείλεται στον μύκητα Colletotrichum spp., έχει αναδειχθεί σε σημαντικό πρόβλημα για την ελαιοκαλλιέργεια. Στην παρούσα εργασία μελετήθηκε η συσχέτιση του Δείκτη Ωριμότητας (Maturity Index, MI) και της περιεκτικότητας σε νερό του ελαιόκαρπου
Προκαταρκτικές μελέτες στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου έχουν δείξει την ύπαρξη ενδοφυτικών μικροοργανισμών της ελιάς, φυσικών ανταγωνιστών του παθογόνου. Η απομόνωση και μελέτη τέτοιων οργανισμών, προσαρμοσμένων στις τοπικές περιβαλλοντικές συνθήκες, μπορεί να προσφέρει το βιολογικό υλικό για την ανάπτυξη μιας αποτελεσματικής μεθόδου βιολογικής καταπολέμησης της ασθένειας.
Η μεθοδολογία υλοποίησης της μελέτης περιλαμβάνει:
Απομόνωση μικροοργανισμών – ανταγωνιστών του γλοιοσπορίου.
Από το φυτικό υλικό που θα προκύψει από τη δειγματοληψία, θα απομονωθούν σε εκλεκτικά θρεπτικά υλικά καλλιέργειας με παρόμοια, όπως και για το γλοιοσπόριο, τεχνικοί και άλλοι μικροοργανισμοί (μύκητες και βακτήρια). Οι μικροοργανισμοί αυτοί αναπτύσσονται ενδοφυτικά στους ιστούς της ελιάς και μερικοί επιδεικνύουν ανταγωνιστική δράση ως προς το γλοιοσπόριο.
Μελέτη των σχέσεων ανταγωνισμού
Η ασθένεια της ανθράκνωσης της ελιάς είναι ιδιαίτερα πολύπλοκη. Διαφορετικά στελέχη του μύκητα μπορεί να είναι ισχυρά παθογόνα για ένα φυτικό είδος και συμβιωτικά για κάποιο άλλο. Επιπλέον, ένας μύκητας μπορεί να συμβιώνει με το φυτό πριν μετατραπεί σε παθογόνο για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. H σχέση συμβιωτικών και παθογόνων οργανισμών έχει αποτελέσει τα τελευταία χρόνια σημαντικό κομμάτι έρευνας στον τομέα της φυτοπαθολογίας. Οι σχέσεις ανταγωνισμού μεταξύ των ειδών των μυκήτων που συμβιούν σε ένα φυτό μπορούν να προσφέρουν εργαλεία για την βιολογική αντιμετώπιση της ασθένειας. Στα στελέχη με ιδιαίτερο ενδιαφέρον θα πραγματοποιηθεί πλήρης αλληλούχιση των γενωμάτων τους, η οποία θα δώσει σημαντικές πληροφορίες τόσο για τον αποικισμό των φυτών και τις σχέσεις ανταγωνισμού, όσο και για την ικανότητα των μυκήτων να αποκτούν ανθεκτικότητα σε δραστικές ουσίες μυκητοκτόνων σκευασμάτων